بیعت آذربایجان با ولایت به زبان مادری

دانلــود

---

متن شعر 

 

شیعه آزادیوخ بیز جبهه لرده اسلموخ

 

تورک اولاخ یا فارس اولاخ یا که عرب بیز باهموخ

رنگ و ملیت نژاد و دیل بلمز بیزلری

فخریمیز تنها بودور بیز حافظ بیر پرچموخ

بیزه هر گون – عاشورادی

کل ارض کربلادی

تا واردی اهل بصیرت – آذربایجان اویاخدی

پا به پای بو ولایت – آذربایجان اویاخدی

 

پیرو راه شهید بی کفن دور شیعه لر

ظلم اولا هرزه علف بیل ریشه کن دی شیعه لر

فرقه گر لر بیزلری تفکیک ائدمزلر بو گون

باش بدنن آیری قالماز بیر بدندی شیعه لر

بو وحوت و – بو انسجام

یعنی راه –  سرخ امام

تحت امر رهبرینده – آذربایجان اویاخدی

اووتوز ایلدی سنگرینده – آذربایجان اویاخدی

تا واردی اهل بصیرت – آذربایجان اویاخدی

پا به پای بو ولایت – آذربایجان اویاخدی

 

بو هدف اهل جهانه بیقراریلر وئروب

بو علمدارین الی مظلومه یاریلر وئروب

آیریلانماز مکتبونن چون بو قانلی نهضته

آذریلر باکری و شهریاریلر وئروب

وقت نبرد – آذریلر

سسلنوبلر – حیدر حیدر

باتسا قلبی رنج و درده – آذربایجان اویاخدی

بو فتنه لی گجه لرده – آذربایجان اویاخدی

تا واردی اهل بصیرت – آذربایجان اویاخدی

پا به پای بو ولایت – آذربایجان اویاخدی

مداح : حاج مهدی رسولی

سردار شهید محمد جهان آرا

از روزی که جنگ آغاز شد تا لحظه ای که خرمشهر سقوط کرد یک ماه بطور مداوم کربلا را می دیدم. «ربنا افرغ علینا صبرا و ثبت اقدامنا و انصرنا علی القوم الکافرین».

بارپرودگارا، ای رب العالمین، ای غیاث المستغیثین و ای حبیب قلبو الصالحین. تو را شکر می گیوم که شربت شهادت این گونه راه رسیدن انسان به خودت را به من بنده ی فقیر و حقیر و گناهکار خود ارزانی داشتی.
من برای کسی وصیتی ندارم ولی یک مشت درد و رنج دارم که بر این صفحه ی کاغذ می خواهم همچون تیری بر قلب سیاه دلانی که این آزادی را حس نکرده اند و بر سر اموال این دنیا ملتی را، امتی را و جهانی را به نیستی و نابودی می کشانند، فرو آورم.

 خداوندا! تو خود شاهدی که من تعهد این آزادی را با گذراندن تمام وقت و هستی خویش ارج نهادم. با تمام دردها و رنج هایی که بعد از انقلاب بر جانم وارد شد صبر و شکیبایی کردم ولی این را می دانم که این سران تازه به دوران رسیده، نعمت آزادی را درک نکرده اند چون دربند نبوده اند یا در گوشه های تریاهای پاریس، لندن و هامبورگ بوده اند و یا در ...

و تو ای امامم! ای که به اندازه ی تمام قرنها سختی ها و رنج ها کشیدی از دست این نابخردان خرد همه چیزدان! لحظه لحظه ای این زندگی بر تو همچن نوح، موسی و عیسی و محمد (ص) گذشت. ولی تو ای امام و ای عصاره ی تاریخ بدان که با حرکتت، حرکت اسلام را در تاریخ جدید شروع کردی و آزادی مستضعفان جهان را تضمین کردی. ولی ای امام کیست که این همه رنجها و دردهای تو را درک کند؟! کیست که دریابد لحظه ای کوتاهی از این حرکت به هر عنوان، خیانتی به تاریخ انسانیت و کلیه انسان های حاغضر و آینده تاریخ می باشد؟

ای امام! درد تو را، رنج تو را می دانم چه کسانی با جان می خرند، جوان با ایمان، که هستی و زندگی تازه ی خویش را در راه هدف رسیدن حکومت عدل اسلامی فدا می کند. بله ای امام! درد تو را جوانان درک می کنند، اینان که از مال دنیا فقط و فقط رهبری تو را دارند و جان خویش را برای هدفت که اسلام است فدا می کنند.

ای امام تا لحظه ای که خون در رگ های ما جوانان پاک اسلام وجود دارد لحظه ای نمی گذاریم که خط پیامبر گونه تو که به خط انبیاء و اولیاء وصل است به انحراف کشیده شود.

ای امام! من به عنوان کسی که شاید کربلای حسینی را در کربلای خرمشهر دیده ام سخنی با تو دارم که از اعماق جانم و از پرپر شدن جوانان خرمشهری برمی خیزد و آن، این است؛ ای امام! از روزی که جنگ آغاز شد تا لحظه ای که خرمشهر سقوط کرد من یک ماه بطور مداوم کربلا را می دیدم هر روز که حمله ی دشمن بر برادران سخت می شد و فریاد آنها بی سیم را از کار می انداخت و هیچ راه نجاتی نبود به اتاق می رفتم، گریه را آغاز می کردم و فریاد می زدم ای رب العالمین بر ما مپسند ذلت و خواری را.