قرآن دریاى ژرفى از حقایق و معارف است که هیچ غواصى
را یاراى دستیابى به عمق و ژرفاى آن نیست مگر پیامبران
الهى و امامان معصوم (ع). و
مجموعه اى گرانبها از برنامه ها و درس ها وعبرت هاى
زندگى ساز است که هرکس به قدر ظرفیت وجودى خویش و
آمادگى روحى اش از آن بهره مى گیرد و عطش کمال خواهى
خود را با آب حیات آیات آن فرو مى نشاند.
براى آنان که بخواهند و روح خود را آماده دریافت و
پذیرش حق سازند، همه چیز در قرآن هست، چرا که خود
فرموده است: «لارطب و لا یابس الا فى کتاب مبین» (۱)
(هیچ تروخشکى نیست مگر آن که در کتاب مبین است) و باید
نیز چنین باشد زیرا کلام حق است و پروردگار عالم و آدم
آن را براى رسول خاتم نازل فرموده تا هم ختم کلام باشد
و هم کلام ختم. چون که بالاتر از قرآن هیچ کلامى نتوان
یافت و پس از صاحب قرآن نیز هیچ رسولى نخواهد آمد تا
کلامى از حق بر او نازل گردد.
اکنون باید که جان هایمان را به قرآن بسپاریم و دل
هایمان را در مسیر وزش نسیم حیات بخش آن قرار دهیم و
به حق، آن را امام و پیشواى خود بدانیم که فلاح و
رستگارى ما در پیروى و عمل به تعالیم نورانى آخرین
کتاب آسمانى است.
براى آشنایى با یکى از درهاى ارزشمند دریاى ژرف قرآن
بررسى کوتاهى پیرامون «جوان» در قرآن در زیر مى آید،
به امید آن که روزنه کوچکى باشد براى مشاهده گوشه اى
از نعمت ها و حکمت هاى فراوان اقیانوس بیکران معارف
قرآن .
در آیات قرآن مجید، ۱۰ بار به «جوان» اشاره شده که در
همه آن ها کلمه «فتى» و مشتقات آن (به معنى جوانمرد)
به کار رفته است. این تعبیر به نوبه خود درس و تذکر
مهمى براى ما است که «جوان» در فرهنگ قرآن «جوانمرد»
است و باید اصول جوانمردى یعنى پاکى، گذشت، شهامت و
رشادت را رعایت کند.
کلمه «فتى» و مشتقات آن در قرآن درباره اشخاص و افراد گوناگونى به کار رفته که شامل موارد زیر است:
